Η εκκλησία Πέτρου και Παύλου στον Υμηττό Αττικής είναι έργο του μεγάλου έλληνα αρχιτέκτονα και ακαδημαικού Σόλωνα Κυδωνιάτη (1906 - 2001) που υλοποιήθηκε από δύο καλλιτέχνες της πέτρας το 1948 τους αείμνηστους Οικονόμου ( πατέρα του Σπύρου για πολλά χρονια μηχανικού του δήμου Υμηττού ) και τον ανηψιό του Πασχάλη Βαρδάκη που είχε την ατυχία στα γεράματά του να δει το δημιούργημα του να κακοποιείται βάναυσα από μια ομάδα καρακίτς επιτρόπων με βλαχομπαρόκ αισθητική που έχοντας επικεφαλής τον τότε προϊστάμενο του ναού ιερέα Σπυρίδωνα Τσάμη κατέστρεψαν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του μεγάλου αρχιτέκτονα* και μία από τις ομορφότερες εκκλησίες της Αθήνας.
Στα δεξιά της φωτογραφίας φαίνεται το κακούργημα , ο βιασμός της αισθητικής και όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει γι΄ αυτή την αθλιότητα .
Η εκκλησία χτίσθηκε στο ψηλότερο σημείο του Υμηττού για να δεσπόζει του οικισμού , προβάλλοντας το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων της εποχής αλλά και για να υποβάλλει σε τεστ κοπώσεως τους προσκυνητές αφού για να έχουν πρόσβαση ηλικιωμένοι και άτομα με κινητικές αναπηρίες και καρδιοπαθείς καμία πρόβλεψη δεν έγινε ποτέ.
Για να έρθετε με λεωφορείο ( 856 - 140 - 212 - 213 ) θα πρέπει να κατεβείτε στη Πλατεία Υμηττού και να ανεβείτε με τα πόδια. Μαζί με την ομολογία της πίστεως Σας θα ρίξετε και τα τριγλυκερίδιά Σας .
Ο ναός βυζαντινού ρυθμού είναι αγιογραφημένος και με μαρμάρινο τέμπλο που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Μιχάλης Κανδαράς .
Τις τελευταίες μέρες ανέλαβε προϊστάμενος του ναού ένας καλός άνθρωπος , αγαπητός στους ενορίτες ο παπά Σωτήρης (Χριστοδούλου) με καλές προθέσεις και όραμα που μπορεί να υλοποιηθεί αφού η Εκκλησία εκτός από το ¨πνευματικό¨ της έργο ως κοινωνία πιστών μπορεί εν μέρει να υποκαταστήσει το έλλειμμα του ανύπαρκτου κράτους πρόνοιας .
Μέσω της ενορίας μπορεί να συμπαρασταθεί στον μοναχικό , στους γέροντες , στους ανήμπορους , στον απελπισμένο άνεργο όχι σαν φιλανθρωπία αλλά σαν αναζήτηση του Θεού. Αφού ο Θεός είναι αγάπη.
Να συζητήσει τα προβλήματά τους ,να αποτελέσει το διάμεσο με τον κρατικό μηχανισμό , να τους παρηγορήσει , να τους κάνει να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι .
*λες και το ήξερε :
Κυδωνιάτη Σ,
«Η Ελληνική Αρχιτεκτονική Αναγέννησις και η κακοποίησις», Αθήνα 1981.
