Μερικά αντικείμενα του παρελθόντος δεν έχουν καμία χρηστική αξία σήμερα , έχουν υποκατασταθεί με προϊόντα σύγχρονης τεχνολογίας που κάνουν πολλά περισσότερα και με μεγαλύτερη ευκολία το επιδιωκόμενο .
Όταν τα κοιτάς όμως σου θυμίζουν το παρελθόν , την απλότητα της τότε ζωής , το μάζεμα της γειτονιάς έξω από την πόρτα του σπιτιού τότε που νοιαζόταν ο ένας για τον άλλο , τα σινεμά μέσα στα γιασεμιά και το αγιόκλημα με τον πιτσιρικά να φωνάζει στο διάλειμμα φιστίκια , στραγάλια , πασατέμπο , ταμ ταμ , σάμαλι - κοκ , το σινεάκ με το χοντρό και το λιγνό , τους λουκουμάδες στο Κρίνο της οδού Αιόλου , το σουβλάκι του Θανάση στο Μοναστηράκι , το σαλεπιτζή που τριγύρναγε τη νύκτα στη Πλάκα και τόσα άλλα .
Τα παιδικά και νεανικά μου χρόνια μου ήρθαν στο μυαλό τριγυρνώντας στο ίντερνετ και βλέποντας μια αγγελία για πώληση μιας γραφομηχανής που πρωτοκυκλοφόρησε στις αρχές του 20ου αιώνα , μιας OLIVER που ψάχνει κάποιο εραστή της νοσταλγίας για να την υιοθετήσει , σίγουρα δεν θα είναι φτηνή αλλά αν υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται ας πατήσει πάνω της για να μάθει περισσότερα .
Θα ήθελα σήμερα με τη ζέστη να πάω στον εθνικό κήπο να κάτσω στις καρέκλες στη λίμνη με τις πάπιες και να τις ταΐσω όπως όταν ήμουνα μικρός, δεν ξέρω όμως αν έχω τις σωματικές δυνάμεις για να φτάσω μέχρι εκεί άσε που δεν ξέρω μετά τόσα χρόνια αν υπάρχουν ακόμα ..... θα μείνω σπίτι κάτω από το κλιματιστικό αναπολώντας τα χρόνια που πέρασαν για να επαληθευτεί ότι ό άνθρωπος ξεκινά με την επιθυμία να αλλάξει το κόσμο όταν είναι νέος και καταλήγει όταν περάσουν τα χρόνια να αλλάζει κανάλια στη τηλεόραση .
